Category Archives: composition

ANOTHER TIMBRE nr. 200 & 210

Posted on by

This post is from 2023 and was first published in ‘8WEEKLY’

Another Timbre nr. 200 / Jürg Frey ‘Borderland Melodies’

Simon Reynell, de drijvende kracht achter ‘Another Timbre’, het Engelse label dat zoveel betekent voor de eigentijdse gecomponeerde muziek,
viert weer een mooie overwinning met uitgave nr. 200: Jürg Frey’s ‘Borderland Melodies’.
Het ‘huisensemble’ Apartment House, speelt op deze CD drie recente composities van de Zwitserse componist Jürg Frey.


Jürg Frey ( Aarau, 1953 ) neemt ons mee in zijn muzikale wereld die altijd gaat over grenzen verkennen, de grens tussen het abstracte en het concrete,
het ervaren van geluid en stilte, de overgang van los element naar structuur, naar compositie.
Een muzieknoot getekend door Frey is als een gedroogd blaadje, op zichzelf staand, fragiel maar ook krachtig. Zijn sensitieve houding met betrekking
tot materiaal gebruik heeft gevolgen voor zijn wijze van componeren. Stapsgewijs onderzoekt en rangschikt hij zijn muzikale materialen en na verloop van tijd vormt
hij zich een beeld van wat een compositie zou kunnen worden. Klinkt dit vaag en wellicht wat zweverig? Luister naar de composities op deze CD en ontdek
een stevige zelfbewuste muzikale architectuur die een wereld voor je kan openen.

Borderland Melodies (2019)

Een quintet voor piano, viool, cello, klarinet en basklarinet, opent de CD.
Het is een voor Frey kenmerkend stuk vol spaarzame klanken. Frey creëert een heldere omgeving waarin de vaak aanhoudende klanken van de verschillende instrumenten verbindingen kunnen aangaan. Deze verbindingen zijn melodisch van aard en grijpen terug naar de basis principes van de meerstemmigheid.

LÉtat de simplicité (2019/2021)

Deze vierdelige compositie, een quintet voor viool, altviool, cello, klarinet en basklarinet, vormt het hart van de CD.
Instrumenten gemaakt van hout met hun diepte en warmte leveren een magisch klassiek palet op. Frey zet dit palet in om de melodische mogelijkheden van deze combinatie te onderzoeken.
Hij beschrijft deze compositie als een set van kleine muzikale essays over de betekenis van muziek.
Zoals een schilder onderzoekt Frey keer op keer zijn wil tot componeren, zijn fascinaties en zijn verwondering.

Movement, Ground, Fragility (2014 – 2020)

Een septet voor piano, viool, altviool, cello, klarinet, basklarinet en percussie.
De basis voor deze compositie wordt gelegd door het licht toucheren, aanstrijken van een bekken en een reeks korte gestreken altviool klanken.
Zo nu en dan verschijnen er individuele tonen en tweeklanken. Naargelang het instrument bepalen ze de de kleur van dit stuk.
De cello neemt het lage register voor zijn rekening en zorgt dan voor een welhaast cinematografische ervaring.
Cellist Anton Lukoszevieze zegt hierover: ‘ I never have played such a slow Blues before ‘
Het laatste deel van de compositie is organisch van aard. Frey maakt hier gebruik van toevalselementen, sommige secties van de compositie bevatten een muzieknotatie, andere secties bestaan uit door de componist opgestelde lijstjes. De musici kunnen hieruit keuzes maken. Mede hierdoor gaan eigen melodische fragmenten en tempo’s ontstaan en ontvouwt zich een uniek muzikaal landschap.

‘ Apartment House ‘ weet goed raad met de subtiele composities van Jürg Frey en de productie van Simon Reynell is weer geweldig.
Een aanrader!

https://anothertimbre.bandcamp.com/album/borderland-melodies

Sijme Storm 2023



Another Timbre nr. 210 / Laurence Crane ‘Natural World’

Laurence Crane (Oxford, 1961) is een Engelse componist die, in tegenstelling tot Jürg Frey, tot nu toe een vrij klein oeuvre heeft geschreven.
Eindelijk is er weer een teken van leven in de vorm van een bijzonder project en een mooie productie.

Laurence Crane is een minimalist met een zeer directe aanpak en hij schrijft zeer transparante muziek. Hij maakt gebruik van klassieke instrumenten maar ook een elektrische gitaar, een casio keyboard of sampling technieken behoren tot zijn compositorisch palet.
‘Natural World’ is tot stand gekomen op initiatief van Juliet Fraser. Deze actieve Engelse sopraan, mede oprichtster van het EXAUDI Vocal Ensemble, specialisten op het terrein van oude muziek én nieuwe muziek, geeft regelmatig compositie-opdrachten aan eigentijdse componisten.

Rachel Carson

Juliet Fraser brengt het werk van Rachel Carson (1907-1964) onder de aandacht van Laurence Crane.
Deze Amerikaanse zeebiologe deed baanbrekend onderzoek naar de invloed van het gebruik van insecticiden. Met het boek ‘Silent Spring’ (1962) vraagt ze
aandacht voor de milieuproblematiek. De titel van het boek verwijst naar de lente van het apocalyptische jaar waarin de vogels niet meer zingen doordat zij als gevolg van het gebruik van bestrijdingsmiddelen zijn uitgeroeid.
Deze kennismaking met het werk van Carson doet Crane besluiten om iets te gaan schrijven over de natuurlijke wereld.
En zo belanden we in een wereld vol zingende vogels en zeegeluiden, encyclopedische lijstjes over vogelsoorten, sinusgolven, casio keyboard drones, luisterboek imitaties, en natuurlijk vocaal trapeze werk van Juliet Fraser en haar muzikale partner Mark Knoop op piano en electronics.

Het werk van Laurence Crane heeft altijd het verfrissende effect van een duik in een koele zee, humoristisch, niet belerend, minimalistisch maar altijd met
verassende wendingen.
Natural World bestaat uit drie secties: Field Guide, Chorus en Seascape.
Voor mij is het een klassieke recital vorm met eigentijdse elementen, er zijn verwijzingen naar Maurice Ravel ( – Oiseaux Tristes / Miroirs no.2 ), Joseph Cornell (surrealistische kijkdozen), Pierre Henry (Musique Concrète, elektro-akoestische muziek).
Als luisteraar word je meegenomen in een surrealistische wereld, vriendelijk, melancholisch, Alice in Wonderland, Engels, een muzikale wereld.
Dit is een muzikale reis die de zorg om het milieu in zich meedraagt maar het is Crane’s persoonlijke zorg: eerlijk, niet zeurend en zeker niet moraliserend.
Een aanrader voor eenieder die wel eens wat anders wil.

https://anothertimbre.bandcamp.com/album/natural-world

TIP: ga naar Xeno-canto: sharing wildlife sounds from around the world. https://xeno-canto.org ( -een coproductie met Naturalis )


Sijme Storm 2023




NEW LIFE HOPE IN ART AND CULTURE

Posted on by

Whenever there is crisis and chaos, art and culture are the something to hold on to.

Finding beauty amidst the average, the ordinary, finding strength in vulnerability simply

by laying down fundamentals that are known to all. Art and culture. Culture and art.

There a craftsmen and women who are just doing that on a daily basis, laying down

fundamentals that are know to all. Past, present, future, then and now.

THE NORDIC CONNECTION

Lately I have been fascinated by the strength and vulnerability of singer, composer, poet and sound explorer Sidsel Endresen.

Sidsel Endresen

Born in Norway, living in England for some time, then back to Norway. She’s such an amazing artist, she gives emotion a voice. With fellow musicians Jan Bang and Erik Honoré she makes these beautiful improvisations using skills so personal it”s hard to describe.They collaborate[d] with great artists like Are Henriksen, [the late master] Jon Hassell, David Sylvian. All doing what they’re good at, making collages for the heart the soul and the mind. Sidsel has got this wonderful sense of freedom, she dares to show emotion, be vulnerable. And so she is giving a lot of herself to everyone. Yes we’ll make it. Yes it will be allright. Finding beauty amidst the average, the ordinary, finding strength in vulnerability simply by laying down fundamentals that are known to all.

LISTen

jan bang
jan bang
endresen, bang, honoré
bang, honoré, Sylvian, endreden, henriksen
sylvian

Some albums are on Spotify, Bandcamp, Discogs or at your local Record Store [uncommon deities is also part of the 10 CD box ‘Do you know me now’ by david Sylvian]

Sidsel knows how to make an artistic statement to a popsong too. Giving emotion, life, to a mediocre song with a not too bad arrangement and instrumentation. The song is ” Shadows in the Rain ” written by Sting and played by Christof Lauer and Jens Thomas. Listen here : https://open.spotify.com/track/0gLa9BlHwks9ULdW9syT5L

Lately

I been reading T.S. Eliot Collected Poems 1909-1962 and I want to lay down some sentences that I think matter in these disturbed and noisy times.

” But the fountain sprang up and the bird sang down

Redeem the time, redeem the dream

The token of the word unheard, unspoken

Till the wind shake a thousand whispers from the yew

And after this our exile “

T.S. Eliot “ASH WEDNESDAY” 1930

I dedicate this post to poet, musician and sound artist Annemarie Steinvoort

Louth Contemporary Music Society

Posted on by

Sometimes, suddenly, I feel the urge to write about a moving moment, expressing myself in just a few condensed lines. That moving moment was triggered by ” A Place Between” the first of a series of albums by Louth Contemporary Music Society.

a place between

a Short History

Here is an excerpt from an article by Niall Crumlish which will give some you background information on the Louth Contemporary Music Society. To read the entire piece please go to: 2010/https://psychiatryandsongs.com/2021/04/09/music-is-a-gift-that-we-all-get-to-share-louth-contemporary-music-society-state-2010/

In 2006, one of the more remarkable stories in Irish music began when Dundalk residents Eamonn Quinn and his wife Gemma Murray had a baby and found that they couldn’t get up to the city for concerts as often as before. Rather than do what a couple in that situation might reasonably do – stay in and stock up on box sets – they decided that no-one was better qualified than they were to bring the world’s leading contemporary composers to their home town. (“I had no idea what I was doing,” says Eamonn.) Thus, with a DIY ethic fit for a punk movement or an Elvis movie, the Louth Contemporary Music Society, or LCMS, came into being.

New Compositions by Contemporary Composers

Last week I received the beautiful cd “Folks’ Music” an album with new compositions by contemporary composers: Cassandra Miller, Laurence Crane and Linda Catlin Smith. The three compositions on the album were commissioned by Éamonn Quinn of LCMS. If you are familiar [or maybe not so familiar] with contemporary ‘modern classical’ music you will find here some beautiful accessible music. .

A Place Between

Then by coincidence I heard a beautiful rendition of John Cage’s ” in a landscape ” by Michael McHale. It’s on the first album production of LCMS titled ” A Place Between “. There are several beautiful performances on the album, but the one that triggered me to write this post is, ” Good Night ” by Henryk Górecki. From the liner notes: Good Night [1990] is a requiem for the memory of Michael Veneer, the artistic director of the London Sinfonietta. Scored for soprano, alto flute, piano and three low-pitched gongs. It uses pedal points and subtle variations on highly coloured harmonies to create what is in effect a ritual in music. Only in the last movement does the soprano sing the words that the music has already been implying. The performances are really great and the resulting sounding music is beautifully touching. Listen to the album here: https://open.spotify.com/playlist/5EkBrxpjg4wELFGfu4d3ZH or buy the album here: https://louthcontemporarymusicsociety.bandcamp.com

de onverzettelijke zachtheid van Loren Connors

Posted on by

Voor mij ligt een pakketje dat ik enkele weken geleden ontving van distributeur en uitgever Soundohm uit Milaan.
Het bevat werk van Loren Connors een heruitgave van het album ‘Airs’ op vinyl,
een catalogus van de schilderijen expo ‘Night of Rain’, beiden uitgegeven door Sean McCann’s uitgeverij Recital, en het al wat oudere boekje ‘Autumn’s Sun’,
een uitgave van Blank Forms Edition.

De inhoud van het pakket geeft een mooi beeld van het palet van elektrisch gitarist
en beeldend kunstenaar Loren Connors.

Loren Connors, geboren in 1949 in New Haven in de Amerikaanse staat Connecticut, woont en werkt in New York City. Hij speelt de blues, en wordt ook wel de ‘modern master of the avant blues and the abstract’ genoemd.
De laatste jaren krijgt Loren steeds meer naamsbekendheid, mede door een groot artikel in THE WIRE in 2016 en een mooi stuk in de The New York Times afgelopen september.
Zijn werk wordt nu heruitgegeven en bekende muzikanten, zoals Thurston Moore en Jim O’Rourke, maar ook filmregisseur Jim Jarmusch, spreken hun bewondering uit.


Lange weg naar de top
Jaren lang woont Loren Connors in kraakpanden en brengt hij platen uit die niemand wil hebben.
Hij werkt vijftien jaar als congiërge aan Yale University, maar Loren is geen klager.
Yale University betekent ook dat hij zich vijftien jaar lang kan verdiepen in de blues, gebruikmakend van de omvangrijke muziekbibliotheek van de universiteit.
In deze periode, die zich tot 1990 afspeelt in New Haven, ontwikkelt hij zijn persoonlijke stijl, geïnspireerd op de blues.
In zijn boekje ‘Autumn Sun’ vergelijkt hij de blues met de Haiku.
Beiden trachten met eenvoudige middelen, een gedicht van drie zinnen of een lied met drie akkoorden, een ervaring op te roepen:
Een directe schoonheidsbeleving, even het onaantastbare kunnen aanraken.
De blues blijft ook later, als zijn stijl zich ontwikkelt en hij nieuwe wegen inslaat, fundamenteel in zijn werk.

In 1986 bezoekt Loren een tentoonstelling van kunstschilder Mark Rothko en benoemt de enorme invloed die het werk van Rothko op hem heeft gehad.
Naast de blues is Mark Rothko een andere pijler in zijn kunstenaarschap. Hij vertegenwoordigt Lorens gedrevenheid voor het tekenen en schilderen.
Sierlijke portretten staan op de talloze hoezen die hij maakt voor zijn vinyl albums en cd’s.
En ook muzikaal maakt hij op dat moment een belangrijke ontwikkeling door, hij ontdekt de multi-tracker, een 4 sporen cassette recorder, die een revolutie ontketent in het leven van muzikanten. Met de multi-tracker kunnen muzikanten zonder tussenkomst van dure studio’s hun muziek opnemen.
Hij maakt gebruik van deze viersporentechniek om het album ‘Blues / The Dark Paintings of Mark Rothko‘ op te nemen.
De multi-tracker stelt hem in staat om meerdere gitaartracks naast elkaar op te nemen. Hieruit ontstaat een volkomen eigen manier van spelen: de “Loren- Connors stijl”: uniek en onuitwisbaar.

Zijn improvisaties daarna blijven niet langer beperkt tot de blues. Er gaan nieuwe deuren voor hem open, waarin hij zijn Ierse muzikale roots onderzoekt. Het album “Airs” is het hoogtepunt van deze ontwikkeling.
Een nieuwe periode breekt aan, waarin Loren meerdere albums maakt met muzikale miniaturen. De albums ‘portrait of a soul’ en ‘As Roses Bow Collected Airs 1992-2002’ geven een mooi overzicht van deze muzikale miniaturen, die gekenmerkt worden door composities met een korte lengte en een beknopte eenvoudige vorm.

Loren Connors 2022 (photo by Jackie Cooper)



In 1991 wordt de ziekte van Parkinson geconstateerd bij Loren, een ziekte waar hij ondertussen al meer dan dertig jaar mee leeft.
De ziekte heeft een enorme invloed op zijn leven: het sloopt hem. In het NewYorkTimes-artikel zegt hij: “Parkinson’s is a curse, it doesn’t kill you, but it just makes your life terrible. I’m hanging in there.”
Hij kan nauwelijks meer lopen, en zijn spraakvermogen is ernstig aangetast door de grote hoeveelheid medicatie die hij dagelijks moet innemen.
Maar zijn handen doen het nog, en zijn onverzettelijkheid en vastberadenheid maken dat hij door blijft werken, elke dag opnieuw.
Zijn muziek wordt abstracter. Zijn instrumenten worden kleiner, lichter en dus beter hanteerbaar, maar zijn geluid wordt groter. Golven van harmonische klanken worden afgewisseld met momenten van ruis en relatieve stilte.
Kleur in de rauwheid van het dagelijkse bestaan.
Inmiddels heeft Loren meer dan honderd albums uitgebracht, die een mooi beeld geven van het leven van de kunstenaar.
Nu zijn er ook twee boeken gepubliceerd over zijn teken- en schilderwerk.
Waar zijn vroege vinyl- en cd hoezen vaak portretten zijn, laat hij in zijn huidige werk ruimte voor subtiele, vaak ontroerende, wilde bloemen [ ‘Wild Weeds’ ] en landschappen [ ‘Night of Rain’ ].

‘ Wildweeds’



‘Wildweeds’



Van 28 Januari – 25 Maart 2023 is de expositie ‘Loren Connors: A Coming To Shore’ te zien in the Blank Forms Gallery in Brooklyn NY.

‘A Coming to Shore N0.16, 2022’

Wil je muziek beluisteren van Loren?

https://recitalprogram.bandcamp.com/album/airs

Wil je Loren muziek zien maken?

Sijme Storm / 2023

l’âme est sans retenue

Posted on by

It may sound strange this work of noises, but if you want to get a true and direct introduction to the compositional world of Jürg Frey
this is the work to listen to [repeatedly] at low to normal volume. Just letting the sounds be. There’s enough information on the composer
and on this work to help you on the way. / sijme storm

During a three month stay in Berlin from October to December 1997, the Swiss composer Jürg Frey made field recordings in a park. He recorded distant environmental sounds by setting a microphone in the middle of the park, to collect various sounds—traffic noises, town noises, rumbles—any kinds of distant sounds which reached the center of the park via space. His microphones also picked up some closer sounds occurring in the park. Later he composed three electronic tape pieces in a series, l’âme est sans retenue I—III, in 1998—2000, using these field recordings as the source material. All three compositions have a similar minimal structure in which continuous linear stretches of sounds (of field recordings) and stretches of silence—all with changing lengths—alternatingly fade in and out.
Introduction to the the three compositions by Yuko Zama

I

Here is the essay by Yuko Zama on the Frey compositions
http://surround.noquam.com/borders-disappear/

erstwhile records
elsewhere music
b-boim records

HAPPY BIRTHDAY JLG!

Posted on by

Today 3-12-2020 Jean-Luc Godard will be ninety-years young!

There is only one JLG, and we all have our own Godard. To me JLG is like
Moving Poetry. The sharpening of the mind, the dancing thoughts.
Beautiful moments, the act of creation, this designing of meditations.

go on, try it, FILM FOR THE EARS

The power of things to move us ‘MONO NO AWARE”, this process of ‘the moving’, that what ‘moves’ us, is what triggers me, haunts me, fascination, sensations?
The moving image, the movings clouds, the edit/ montage, the substance, the contrast.
It is easily found in such things like desire, passion, this raw emotion that sets the wheels in motion, but it is also found in the delicate, almost unnoticeable things that move us, like the wind in trees.
I’m a researcher of movement, the ‘mono no aware’ the power of things to move us.
And here i find support in the work of others, Jean-Luc Godard, Francois Jullien, William Burroughs, Toru Takemitsu, Jurg Frey.
There’s great beauty in this study of the ‘mono no aware’ but also great danger, because you so easily get in a state of excitement , and you are no longer studying, and perhaps loose track and get lost for some time or…….
AVALON!